Το Βυθισμένες Άγκυρες εκτός από ένα μελωδικό τραγούδι με την κοφτερή φωνή του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, είναι και από τα λίγα (ελάχιστα) τραγούδια που μιλάνε για τον πόνο και την δυσκολία του χωρισμού, όχι από την κλασική πλευρά του κακομοίρη που τον χωρίζουν και χτυπιέται και κλαίει, αλλά του ανθρώπου που παίρνει την απόφαση, του "κακού" ας πούμε... Έτσι δεν τον φανταζόμαστε όλοι; Άσχετα αν την ίδια στιγμή όλοι κάποια στιγμή έχουμε παίξει το ρόλο αυτού του "κακού"...
Θα κατεβάσω απ' το ταβάνι σου τα αστέρια
Κι όλο τον κόσμο σου θ' αφήσω χτυπημένο
Ξέρω στα λόγια μου ακονίζονται μαχαίρια
Νιώθω να σφίγγουν την ζωή μου κρύα χέρια
Και με το θάρρος μου απ' τα γόνατα κομμένο.
Όμως απόψε πρέπει να τα καταφέρω
Δεν έχω δύναμη τα πόδια μου να πάρω
Μακάρι να 'τανε κάπως αλλιώς δεν ξέρω
Μακάρι να 'τανε και πάλι να σε θέλω
Και να σου πω: "σήκω μαζί μου θα σε πάρω"
Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω
Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου
Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω
Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω
Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου
Βγαίνω στο δρόμο και σκουπίζω τα αίματά σου
Κι όσα σου είπα δεν μπορώ να τα πιστέψω
"Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά σου"
"Να μην φοβάσαι η ζωή είναι μπροστά σου"
Πόσες βλακείες είπα για να ξεμπερδέψω
Για κάποιο λόγο οι πιο συγκλονιστικοί στίχοι μου φαίνονται να είναι οι "..Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω, Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω...". Το τραγούδι αυτό μιλάει τόσο ανοιχτά, τόσο ειλικρινά, τόσο άμεσα, τόσο ανθρώπινα...
3 comments:
Proswpika pisteuw pws isws telika einai xeirotero na vriskesai sti thesi tou "kakou" pou leei to "Xwrizoume", para tou "kakomoiri" pou ton xwrisan.
Dioti ws "kakos", ksereis oti esy ftais pou o allos ponaei, esi ftais pou o allos klaiei kai sparazei, kai pou se koitazei sta matia kai sou leei "mi m'afiseis".
Kai tote, ws "kakos" kai pali, prepei na pareis mia akomi pio diskoli apofasi..
Giati pou vazeis k to allo?Opou ki an pas meta kai peis "eimai stenoxwrimenos dioti ton/tin xwrisa", tha se poune kai vlaka apo panw me mia apoteleiwtiki ataka tipou "ti les re mlk, esi den ton/tin xwrises?"
Vevaia, yparxoun kai ekeinoi pou perimenoun na piastoun apo mia fantastiki "aformi", kai na xwrisoun.
Kata ti gnwmi mou, autoi einai oi pragmatika "kakoi". Dioti perimenontas tin aformi, katastrefoun akomi perissotero ti sxesi tous, pligwnoun akomi perissotero ton anthrwpo tous, kai sto telos (sinithws) vgainoun ki apo panw!
The bottom line is, oti oso dinatos ki an einai o stixos "niwthw ta matia sou na me travane pisw, na m'agapane 2 fores gia na gyrisw", distixws den arkei gia na kratisei mia agapi zwntani!..
Ax vre Pasxalidi, wraia ta les!
p.s. sorry gia to makrinari, twra pou to ekana publish eida ti sentoni bgike :P
Ti sorry kale... grafe ekei pera oti theleis.. afou to xereis oti exeis talento sto grapsimo!
Post a Comment