Solving Rubik's Cube

Πολλούς μήνες τώρα λύνω τον περίφημο κύβο του Rubik. Με το καινούργιο μου LG Renoir (Χειροκρότημα) τράβηξα το κάτωθι βιντεάκι σε γρήγορη κίνηση. Για να προλάβω τους κακόβουλους που θα ισχυριστούν ότι είναι ανάποδο play back, να τους ζητήσω να το δουν προσεκτικά. Ο κύβος φτιάχνεται επίπεδο επίπεδο, που σημαίνει ότι αν τον διέλυσα αντί να τον φτιάξω, θα έπρεπε να τον διαλύσω με τις ακριβώς αντίθετες κινήσεις από ότι τον έφτιαξα.

Βέβαια όποιος έχει αμφιβολίες μπορεί πάντα να με καλέσει να τον λύσω μπροστά του!

Long Trip Alone

Το ακούω γύρω στα 2 χρόνια και δεν λέω να το βαρεθώ... Είναι μερικά τραγούδια φτιαγμένα να μένουν... 

Dierks Bentley - Long Trip Alone.

Οι Επιλογές Αποκλείουν

Ο τίτλος τμήμα από μία μικρή αλλα περιεκτική φράση που διάβασα στο βιβλίο "Στον κήπο του επίκουρου" του Γιάλομ. Ολόκληρη η φράση είναι η εξής:

"Όλα ξεθωριάζουν: Οι επιλογές αποκλείουν"

Τα δύο κομμάτια της φράσης θα μπορούσαν να είναι και ανεξάρτητα. Το πρώτο κομμάτι "Όλα ξεθωριάζουν" μπορεί να ερμηνευτεί πως όλα με την πάροδο του χρόνου τείνουν να αφανιστούν και το συνδέει στο βιβλίο με το ότι η πραγματική ύπαρξη εμπεριέχει τον αφανισμό. 

Η δεύτερη φράση "Οι επιλογές αποκλείουν" είναι αυτή που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Οι επιλογές αποκλείουν υπό την έννοια ότι για να πάρεις μια απόφαση και να επιλέξεις κάτι θα πρέπει να αποκλείσεις ένα ή περισσότερα άλλα. Όπως γράφει ο Γιάλομ: "Για κάθε ναι πρέπει να ειπωθεί ένα όχι, και κάθε θετική επιλογή σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να παραιτηθείς από άλλες. Πολλοί από μας κάνουμε πίσω μη θέλοντας να συλλάβουμε πλήρως τα όρια, τη συρρίκνωση και την απώλεια που συνδέονται άμεσα με την ύπαρξη".

Μια γρήγορη ματιά σε 5 βιβλία...

Χωρίς να είμαι βιβλιοφάγος, περνάω και εγώ τις περιόδους μου... Είχα να ανοίξω βιβλίο πολλούς μήνες και από τον Αύγουστο έως τέλος Σεπτέμβρη διάβασα πέντε. Μια μικρή αναφορά λοιπόν στα πέντε βιβλία που διάβασα. Καθαρά προσωπική άποψη η οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανή να κρίνει το βιβλίο μιας και οι γνώσεις μου στην λογοτεχνία είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστες. Ως ένας απλός αναγνώστης λέω τα εξής:

μ.χ. - Βασίλης Αλεξάκης: Το διάβασα πολύ ευχάριστα. διαβάστηκε γρήγορα και περιείχε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον άγιον όρος. Με κούρασαν σε κάποια σημεία γρήγορες εναλλαγές που με έκαναν να χάνω τη ροή και το τέλος ήταν αρκετά αφηρημένο... Γενική εντύπωση αρκετά καλή.

Εγώ και ο Καμίνσκυ - Ντάνιελ Κέλμαν: Το βιβλίο με άφησε τελείως αδιάφορο. Ο κύριος Κέλμαν γράφει με ένα περιέργο στυλ, πολύ γρήγορο θα το έλεγα. Τα διάφορα που θετικά που διάβασα για αυτό το βιβλίο και για τον ταλαντούχο Κελμαν, δεν μπόρεσα να τα διακρίνω σε αυτό το βιβλίο. Το τελείωσα με ένα αίσθημα πως δεν μου προσέφερε τίποτα. 

Η θεραπεία - Σεμπάστιαν Φίτζεκ: Πάρα πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, φοβερή πλοκή και απροσδόκητο φινάλε. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα θρίλερ. Αν ψάχνεις κάτι για να περάσεις την ώρα σου αλλά όχι να την χάσεις, το βιβλίο αυτό προτείνεται ανεπιφύλακτα. Το διάβασα σε 1-2 μέρες. Περιμένω με ανυπομονησία την ταινία!

Περί Τυφλότητας - Ζοζέ Σαραμάγκου: Όχι, όχι, όχι... Κλασική περίπτωση συγγραφέα και βιβλίου που σχεδόν όλοι θεωρούν υπέροχο και εμένα μου φάνηκε τραγικά βαρετό, υπερβολικό και κουραστικό. Το πήρα με συστάσεις, η ιστορία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα αλλά από τις πρώτες κιόλας σελίδες κατάλαβα το ζόρι που θα τράβαγα για το τελειώσω. Και ίσως αυτό ηταν το λάθος μου.. Που ζορίστικα να το τελειώσω. Αν είχε κάποια πράγματα να πει αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να τα πει και στις μισές σελίδες. Η υπερβολή και η ομώτητα που περιγράφει τα γεγονότα ο Σαραμάγκου μου φαίνεται αστεία και εντελώς περιττή. Η εμμονή του με τα περιτώματα είναι επίστευτη, αηδιαστική... Το τέλος του βιβλίου ανύπαρκτο. Δεν μου άρεσε απλά.

Η Θεραπεία του Σοπενάουερ - Irvin D. Yalom: Απλά υπέροχο. Ένα βιβλίο που σε κάνει να σκέφτεσαι. Λίγο ψυχολογία, λίγο φιλοσοφία και όλα αυτά δωσμένα με μυθιστορηματικό τρόπο, δημιουργούν ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Παρακολουθώντας μια ομαδική ψυχοθεραπεία έρχεσαι σε επαφή με πάρα πολλά ανθρώπινα στοιχεία και αδυναμίες, συναισθήματα και μετανοήσεις και όλα αυτά με κύριο πρωταγωνιστή το θάνατο. Αν έχεις διάθεση εκτός του να διαβάσεις, να σκεφτείς κιόλας, αυτό το βιβλίο είναι από τις κορυφαίες προτάσεις. Έχω ήδη ξεκινήσει το "Στον κήπο του επίκουρου" του Γιάλομ. 

Δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω...

Το Βυθισμένες Άγκυρες εκτός από ένα μελωδικό τραγούδι με την κοφτερή φωνή του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, είναι και από τα λίγα (ελάχιστα) τραγούδια που μιλάνε για τον πόνο και την δυσκολία του χωρισμού, όχι από την κλασική πλευρά του κακομοίρη που τον χωρίζουν και χτυπιέται και κλαίει, αλλά του ανθρώπου που παίρνει την απόφαση, του "κακού" ας πούμε... Έτσι δεν τον φανταζόμαστε όλοι; Άσχετα αν την ίδια στιγμή όλοι κάποια στιγμή έχουμε παίξει το ρόλο αυτού του "κακού"...

Θα κατεβάσω απ' το ταβάνι σου τα αστέρια

Κι όλο τον κόσμο σου θ' αφήσω χτυπημένο

Ξέρω στα λόγια μου ακονίζονται μαχαίρια

Νιώθω να σφίγγουν την ζωή μου κρύα χέρια

Και με το θάρρος μου απ' τα γόνατα κομμένο.

Όμως απόψε πρέπει να τα καταφέρω

Δεν έχω δύναμη τα πόδια μου να πάρω

Μακάρι να 'τανε κάπως αλλιώς δεν ξέρω

Μακάρι να 'τανε και πάλι να σε θέλω

Και να σου πω: "σήκω μαζί μου θα σε πάρω"

Δεν ξέρω ποιόν παλεύω να νικήσω

Φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου

Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω

Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω

Σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου

Βγαίνω στο δρόμο και σκουπίζω τα αίματά σου

Κι όσα σου είπα δεν μπορώ να τα πιστέψω

"Να μην ξεχάσεις να πιαστείς απ' τα όνειρά σου"

"Να μην φοβάσαι η ζωή είναι μπροστά σου"

Πόσες βλακείες είπα για να ξεμπερδέψω

Για κάποιο λόγο οι πιο συγκλονιστικοί στίχοι μου φαίνονται να είναι οι "..Νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω, Να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω...".  Το τραγούδι αυτό μιλάει τόσο ανοιχτά, τόσο ειλικρινά, τόσο άμεσα, τόσο ανθρώπινα... 

Τα τρία Π.. ('Οχι αυτά που νομίζεις...)

Πως, Πότε, Που...

Τα πάντα φαίνονται εφικτά και είναι, αρκεί ο συνδυασμός του τρόπου, του χρόνου και του τόπου να είναι ο κατάλληλος. Τα πιο απίθανα πράγματα μπορούν να επιτευχθούν και οι πιο κρυφές επιθυμίες μπορούν  να εκπληρωθούν. Τίποτα δεν είναι αδύνατον. 

Το ερώτημα είναι πόσο πολύ ή λίγο τα κουμαντάρουμε όλα αυτά. Ποιος είναι ο σωστός χρόνος, έδωσα αυτό που έπρεπε την κατάλληλη στιγμή. Τι θα γινόταν αν... Ειδικά το τελευταίο κλασική βλακώδης απορία... Αν δεν έκανες το Α δεν θα ήξερες και τη συνέπειά του καθώς επίσης και δεν σου εγγυάται κανείς ότι αν έκανες το Β θα είχες καλύτερο αποτέλεσμα από το Α. Συμπέρασμα τα πάντα είναι ρευστά, σχετικά και απολύτως ανεξέλεγκτα. 

Τίποτα δεν σου ανήκει ενώ ταυτόχρονα μπορείς να αποκτήσεις ότι θες. Σκέψου μία κατάσταση που οδηγήθηκε σε επιτυχία. Όλα τα "πιόνια" του παιχνιδιού στήθηκαν έτσι ώστε με τις δικές σου κατάλληλες ενέργειες (οι οποίες ίσως να μην ήταν οι μοναδικές "σωστές") να κερδίσεις την παρτίδα. Πόσο μακρινό και δύσκολο φαινόταν κάτι στην αρχή και πόσο απλά έφτασε η επιτυχία. Ο μηχανισμός μπήκε μπροστά και σαν καλοκουρδισμένο ρολόι ξεκίνησε να δουλεύει με κατάληξη την επίτευξη του μακρινού στόχου. Πόσο δύσκολο είναι να σκεφτείς, ότι οποιοσδήποτε στόχος είναι εφικτός αν τα πιόνια είναι στη θέση τους (ή τα τοποθετήσεις εσύ εκεί), ο χρόνος της πρώτης κίνησης είναι ο σωστός και οι δικές σου ενέργειες είναι αυτές που απαιτούνται στη συγκεκριμένη παρτίδα;

Όλα αυτά τα μπερδεμένα κάνοντας σκέψεις για τις προσωπικές επιτυχίες και αποτυχίες.  Το μεγάλο ερώτημα το οποίο είμαι πεπεισμένος ότι ποτέ δεν πρόκειται να απαντηθεί, είναι το κατά πόσο κάτι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά με διαφορετική κατάληξη. Ποτέ δεν θα μάθουμε. Είναι όλα προσχεδιασμένα;  Αν πιστεύεις ότι είναι τότε δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό, αν πιστεύεις πως μπορείς να αλλάξεις κάτι, πως είσαι σίγουρος πως αυτή η αλλαγή που επιχειρείς, δεν είναι και αυτή προσχεδιασμένη! 

Κάνε ότι είναι να κάνεις και προχώρα.. Διασκέδασέ το... Δεν έχεις και πολλές επιλογές!

Ένα βήμα τη φορά...

Ανάμεσα σε όλα τα θαυμαστά του Nike + μπορείς να βάλεις τους στόχους σου και τα προσωπικά σου στοιχήματα. Έτσι ξεκίνησα από τα απλά και μετά βλέπουμε για πιο σύνθετα. 2 φορές την εβδομάδα να πηγαίνω να τρέχω μέσα στον Ιούνιο. Ακούγεται γελοίο αλλά μέχρι στιγμής δεν κατάφερα να το κάνω του προηγούμενους μήνες.

Nike + - Ένα υπέροχο κίνητρο για να τρέχω...

Η χαρά είναι μεγάλη! Επιτέλους συνδιάζω την τεχνολογία με το τρέξιμο με έναν μοναδικό τρόπο! Αγόρασα τα ωραία nike + παπουτσάκια μου και το σετάκι με τον σένσορα και τον δέκτη για το ipod. Έβαλα το σένσορα στην ειδική θήκη του αριστερού παπουτσιού και συνέδεσα τον δέκτη με το ipod. Ήμουν έτοιμος...

Ξεκίνησα να τρέχω ακούγοντας την αγαπημένη μου μουσική ενώ το ipod κατέγραφε χρόνο, απόσταση, θερμίδες. Πατώντας το κεντρικό κουμπί μια όμορφη γυναικεία φωνή με ενημερώνει για όλα αυτά. Αν δεν θέλω να τρέχω χύμα στο κύμα επιλέγω κάποια από τα προγράμματα βάζοντας στόχο χρόνο, απόσταση ή θερμίδες... σαν να τρέχεις σε διάδρομο...

Γυρίζω σπίτι.. συνδέω το ipod με το pc. Η τελέυταία μου προσπάθεια αποθηκεύεται στο itunes και αυτό με τη σειρά του τη στέλνει στο www.nikeplus.com. Είναι όλα εκεί.. Μέρα με τη μέρα όλα τα στοιχεία μαζεύονται. Ο καλύτερος χρόνος ανά χλμ, η μεγαλύτερη απόσταση, η συνολική απόσταση, η αυξομοιώσεις στην ταχύτητα σε κάθε διαδρομή... Ένα παιχνίδι με πρωταγωνιστή το σώμα σου!

Πιο κάτω βλέπετε τη σημερινή πρώτη διαδρομή μου...

Καλά χιλιόμετρα να έχουμε!!!

55ο Ράλλυ Ακρόπολις

Ήμουν εκεί, σε μία ακόμη ειδική του ράλλυ ακρόπολις. Δυστυχώς κάθε πέρσυ και καλύτερα απο πλευράς διοργάνωσης. Οι "μικροί" ερασιτέχνες Έλληνες οδηγοί αποθαρύονται να τρέξουν λόγω κόστους και τραγικής κατάστασης των ειδικών διαδρομών και φέτος οι συμμετοχές ήταν 62, οι λιγότερες από κάθε άλλη φορά. Αυτό που ευχαριστήθηκα είναι ότι η υπερειδική είχε πλήρη αποτυχία, με τις εξέδρες μισογεμάτες. Το είχα πει από πέρσυ, μετά την ταλαιπωρία και την κοροϊδία στον ιππόδρομο, ότι δεν υα ξαναπήγαινα να αφήσω λεφτά στους γελοίους.

Από θέαμα πάντως στην 10η Ειδική - Αγία Τριάδα, δεν τα πήγαμε και άσχημα και εδώ μπορείτε να δείτε ότι αποθανάτησα από εκείνη τη μέρα. Ένα μεγάλο μπράβο στον φίλο μου τον Νίκο που με το μικρό Seicento έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα...

Thats New Country music!

Στην θέση του November ο καθένας βάζει ότι θέλει ή το κρατάει!

I still can feel the softness of her hair

Fallin' on my face

My arms all around her

There's always somethin' 'bout this time of year

That takes me to that place

And I remember (Yes, I remember)

November

Lookin' back I can't explain

What happened on that dark December day

I guess we were just two kids

Going different ways

Ήταν οι Emerson Drive - November

Καλημέρα από τη Βαρκελώνη

Καλημέρα σας από την ηλιόλουστη Βαρκελώνη!

Έχω κανένα μισάρωρο που ξύπνησα ενώ άλλα ρεμάλια κοιμούνται... Δικαιολογημένα βέβαια γιατί με τόση κούραση, αυπνία και ξεποδάριασμα..

Χτες λοιπόν, μετά λοιπόν από μία μίνι στάση στη Ζυρίχη (εκπληκτική μου φάνηκε, αλλά περισσότερα μετά το σάββατο που θα έχω μία καλύτερη εικόνα) , έφτασα γύρω στο μεσημέρι στη Βαρκελώνη. Αφού ταλαιπωρήθηκα λίγο με τα τραίνα και τα μετρό τους (λάθος χάρτης τουριστικού οδηγού!, κόσμος και μεγάλη βαλίτσα), βγήκα στην περίφημη Ramblas, τον κεντρικό πεζόρομο που όλα συμβαίνουν. Υπερβολικά πολύς κόσμος, καλλιτέχνες κατα μήκους του δρόμου, φαγάδικα και καφέ. Επόμενη στάση το σπίτι που θα μέναμε. Τα παιδιά με οδληγησαν εκεί και αφού παθαίνεις το πρώτο σοκ από την είσοδο και τους κοινόχρηστος χώρους μετά το μέτριο προς κακό εσωτερικό σου φένεται παλάτι. Αξίζει να σημειωθεί βέβαια η απευθεάς θεά στον πεζόδρομο.

Έπειτα το πρόγραμμα είχε ατέλειωτες βόλτες: στην παραλία όπου είχε ένα χάπενινγκ λόγο του αγώνα Manchester - Barcelona (1-0) , στην γοτθική γειτονιά με τα στενά δρομάκια και τις καλλιτεχνικές γωνιές και βόλτα..βόλτα.... Τελικά ύπνος από νωρίς χτες Γύρω στις 10 ήμασταν σπίτι μπας και ανασυγκροτηθούμε και είμαστε εντάξει τις επόμενες μέρες. Εγώ πάντως πετάω.. Αν συνεχίσω να ξυπνάω νωρίτερα από τους άλλους τότε μάλλον θα με ξαναδείτε..

Άαααααντε ξυπνάτε ρεεεεεεεε!!!

Επιτέλους ASUS EEE

Να και το πρώτο post από το ASUS EEE! Το μικρό laptop με την 7'' οθόνη. Μετά από περιπέτειες κατάφερα να μου το αντικαταστήσουν και επιτέλους έχω κανα δύο εβδομάδες που ασχολούμαι μαζί του. Μάλιστα αυτή τη στιγμή πέταξα το linux που είχε πάνω (όχι ότι είχε κάτι στραβό απλά ήταν linux και ήθελα να έχω τις ευκολίες μου) και έβαλα XP. Μια χαρά πάνε με κάποιες τροποποιήσεις λόγω περιορισμών χορητικόητητας. Αυτά προς το παρόν από το δοκιμαστικό post του ΕΕΕ.

w.bloggar

Ένα software για off-line blogging. Έυχρηστο εργαλείο για να γράφεις τα postakia σου πιο έυκολα ή όταν δεν έχεις σύνδεση και να τα ανεβάζεις αργότερα. Τώρα αν θα το χρησιμοποιήσω και στο μέλλον ή αν βρω κάτι καλύτερο ο χρόνος θα δείξει...
Για περισσότερα: http://wbloggar.com/

Living Hard

Ακόμη μία από τις πολλές περιπτώσεις που παίρνω ένα CD και τελικά το ακούω (άλλο πράγμα από το βάζω να παίζει..) έπειτα από αρκετό καιρό.

Είχα πάρει το τελευταίο cd του Gary Allan "Living Hard" πριν τα Χριστούγεννα και μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το άκουσα προσεκτικά. Πολλά όμορφα κομμάτια σε αυτό το album, αλλά αυτό που μου κόλλησε περισσότερο είναι το "As Long As You're Loοking Back" :

Μερικά πράγματα δεν είναι τυχαία...

Σίγουρα μερικά πράγματα δεν είναι τυχαία... Όσοι με ξέρετε, θα ξέρετε την αγάπη μου για τη φωτογραφία. Πήρα πρόσφατα την ψηφιακή SLR μηχανή μου, δεύτερο φακό, φιλτράκια, θήκες και έχω βρεθεί να πηγαίνω εκδρομή και να σέρνω μαζί μου το μπαουλάκι μου...

Σήμερα λοιπόν έψαχνα για την παλιά αναλογική SLR του πατέρα μου. Θυμάμαι να την είχε πάντα μαζί του. Σε διακοπές, σε εκδηλώσεις, σε απλές καθημερινές στιγμές. Αυτό που δεν είχα ζήσει και αγνοούσα ήταν αυτό που ανακάλυψα σήμερα. Ξέθαψα λοιπόν τη Zenith. Ρώσικο εργαλείο... στιβαρό και αξιόπιστο.. Την επεξεργάστηκα, δεν πολύ κατάλαβα τις ρυθμίσεις... Θα το ψάξω όμως.... Αφού τελείωσα με αυτά που ήξερα, θυμόμουν μία μεγάλη δερμάτινη τσάντα σαν μπαουλάκι. Την έψαξα στην αποθήκη, την βρήκα και την κατέβασα...

Ανοίγοντας το δερμάτινο σκονισμένο μπαουλάκι, ένας κόσμος αποκαλύφθηκε μπροστά μου. Τελικά δεν ήξερα μάλλον τίποτα για τη σχέση του πατέρα μου με τη φωτογραφία. Φίλτρα, tele-converter, converter για macro, φωτόμετρο, ειδικά φίλτρα για εφέ, και τρελός εξοπλισμός για δημιουργία slides. Χαμογέλασα, ένιωσα ευτυχισμένος...

Σε άλλο κουτί, βρήκα μέχρι και αχρησιμοποίητα φιλμ για slides. Καρούλι με τον γάμο των δικών μου και καρούλι από την βάφτιση μου.. Μιλάμε για ταινία πριν το 1980! Ανυπομονώ να βρω χρόνο, να στίσω τον Projector και να δω τα παλιά slides. Αν έχει και κανείς ιδέα που μπορώ να πάω τα παλιά καρούλια να τα κάνω DVD...

Κρίμα να μην είσαι εδώ να μου τα δείξεις και να μου τα εξηγήσεις όλα αυτά....