Μια γαρδένια η καρδιά μου

Μεγάλες στιγμές ζήσαμε χτες το βράδυ! Αφού πήγαμε με μια παρέα για ένα κυριλέ ποτό από αυτά που συνηθίζουμε σε ένα ήσυχο μπαράκι, κάποιος πετάει ότι πρέπει να πάμε και καμία πίστα, κανένα μπουζούκι που λέμε πιο λαϊκά. Και τότε, εγώ ο φωστήρας πετάω την κορυφαία ιδέα. Αν είναι να πάμε κάπου, πάμε Τερλέγκα να το ευχαριστηθούμε. Τι ήταν να το πω, άλλο που δεν ήθελαν οι περισσότεροι και έτσι ξεκινήσαμε για το νυχτερινό κέντρο γοργόνες στον Πειραιά Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο μου έχει λείψει αυτή η μικρή τρέλα, το να ξεφύγεις από τα συνηθισμένα, να πεις τελείως εκτός προγράμματος πάμε εκεί και σε λίγη ώρα να είσαι.

Ένα όνειρο ζωής θα γινόταν πραγματικότητα. Πόσα χρόνια τώρα θέλω να ακούσω και να δω τον θεό Τερλέγκα ζωντανά. Είχε έρθει η στιγμή. Η άλλη μεγάλη έκπληξη ήταν ότι μαζί στο κέντρο τραγούδαγε η κορυφαία Έφη Σαρρή! Το μαγαζί μικρούλι, και με λίγο κόσμο. Κόσμο βέβαια εκλεκτό. Χετούλες, αφάνες, ξανθές ξεπλυμένες κυρίες, πενηντάρηδες λαχαναγοράς με ξανθές δίμετρες υπάρξεις Ότι έπρεπε για να δένει με το γενικότερο περιβάλλον. Εκεί που πήγαμε για ένα ποτό στο μπαρ, βρεθήκαμε σε τραπέζι με μπουκάλι (μέχρι εκεί.. λουλούδια δεν πήραμε!).

Μετά τις εισαγωγές, εμφανίστηκε το πρώτο μεγάλο όνομα του μαγαζιού, η Εφούλα η Σαρρή. Χρόνια στο κουρμπέτι, ήταν πολύ δυνατή μην το γελάτε καθόλου! Την ευχαριστηθήκαμε όλοι! Στα κρεβάτια τα ξένα, τι είχαμε τι χάσαμε, και μου έρχεται ζαλάδα να ξέρω πως γυρίζεις γυμνός μες την Ελλάδα και πολλά άλλα.

Μετά όμως ήταν η σειρά για τον ένα και μοναδικό τον δικό μας άνθρωπο. Βασίλης Τερλέγκας. Ξεκινάει με τρελή εισαγωγή και μπαίνει ο καλλιτέχνης τραγουδώντας "Μια γαρδένια η καρδιά μου, μα δεν άντεξε....". Τρελός ενθουσιασμός. Ο κόσμος έξαλλος! Τραγούδια, λουλουδικό στην πίστα, λίγο νευρικό γέλιο (από την συγκίνησή μου θα ήταν) και καμπάνα η φωνή του Βασίλη. Ο τύπος δεν παίζεται. Αν και είναι για ειδικό κοινό, γνήσια λαϊκό και πονεμένο, τα τραγούδια που ξέραμε ήταν σαν να τα άκουγες από το cd. Παραγγελιά, Στροφές, Θεός δεν είμαι, Φωτογραφία, Όρθια μένουν τα κλαδιά.. τι να πρωτοθυμηθείς από το τεράστιο ρεπερτόριό του. Τελικά μόλις ο καλλιτέχνης ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος του προγράμματος του, φύγαμε με μία τεράστια ικανοποίηση.

Έζησα μοναδική εμπειρία, τουλάχιστον εμπειρία που δεν τη ζω κάθε μέρα.. εμπειρία που έκανε αυτή την Παρασκευή λίγο ξεχωριστή, την έκανε μία Παρασκευή που θα τη θυμάμαι. Και όπως λέει και ο καλλιτέχνης: "

Εγώ τον ίσιο δρόμο

τον άφησα νωρίς

και τον δικό μου νόμο

αν ψάξεις θα τον βρεις.

Χορεύω πια για μένα
παραγγελιάς χορό

και με σπασμένα φρένα

κοντράρω τον καιρό.

Τον ίσιο δρόμο

τον περπάτησα εγώ από την άλλη,

έτσι βαδίζουν
οι τρελοί, οι δυνατοί και οι μεγάλοι..."