Επιτέλους φαίνεται να φθινοπώριασε! Ακούω τη βροχή να πέφτει έξω και είναι τόσο όμορφα... Τόσα καλά μαζί... Ο τόπος χρειάζεται νερό, η εποχή επιτέλους μπαίνει, η ατμόσφαιρα καθαρίζει και που το βάζεις ότι πλένεται και το αυτοκίνητο που έχει 2 μήνες άπλυτο;
Κοιτώντας έξω και βλέποντας το πάρκο στα φθινοπωρινά του, μου ήρθε στο μυαλό ένα παλιό ρεμπέτικο, από τα αγαπημένα τραγούδια του πατέρα μου..
Σιγανοψιχάλισμα. Σιγανοψιχάλισμα
δάκρυ δάκρυ πέφτουνε της βροχής οι στάλες
Πού να είσαι χάθηκες, να με σκάσεις βάλθηκες
έχω λίγες συμφορές, θα μου φέρεις κι άλλες
με χτυπούν στο πρόσωπο σιγανοψιχάλες
Η βροχή δυνάμωσε, η βροχή δυνάμωσε
για ποιο λόγο άργησες δεν καταλαβαίνω
μήπως ξελογιάστηκες μ' άλλη αγάπη πιάστηκες
έχω σου τ' ομολογώ το μυαλό χαμένο
άρχισα ν' ανησυχώ και σε περιμένω
Ειν' η ώρα εννιάμισι, ειν' η ώρα εννιάμισι
αν και πέφτει η βροχή, περιμένω ακόμα
πού να λησμονήθηκες και δε με λυπήθηκες
η αγωνία μου 'φερε την ψυχή στο στόμα
ειν' η ώρα εννιάμισι μα περιμένω ακόμα
1 comment:
Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα, σ' ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος, ατέλειωτη βροχή
Εγώ στα σύνορα, σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου, γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας, παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου, πληγές στο δειλινό
Βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου, από τον κεραυνό
Άλλο ένα τραγούδι της βροχής
Post a Comment