Σκάκι

Σήμερα το απόγευμα και έπειτα από περισσότερο από ένα χρόνο, πήγαμε για καφεδάκι στο Ethnique στη Ν. Σμύρνη. Ένας μέρος που παλιότερα πηγαίναμε πολύ συχνά, ένα μέρος μικρό που θυμίζει φοιτητική καφετέρια λόγω των παιχνιδιών που έχει αλλά κατά τα άλλα τίποτα τρομερό.

Σήμερα λοιπόν θυμηθήκαμε με τον Δημητράκη να παίξουμε Σκάκι. Παλιότερα έπαιζα αρκετά και τώρα δεν θυμόμουνα τι χρώμα τετράγωνο πρέπει να έχω στα αριστερά μου για να είναι σωστά τοποθετημένη η σκακιέρα. Παρόλαυτα ξαναθυμηθήκαμε τη μαγεία του σκακιού. Αν εξαιρέσεις τις παροτρύνσεις και τη γκρίνια του Δημήτρη να παίζω πιο γρήγορα, η παρτίδα ήταν περίφημη και πως να μην ήταν αφού πέρα από την αρχή που στριμώχτηκα μετά έκανα κουμάντο και τελικά κέρδισα.

Το σκάκι έχει κάτι μαγικό. Σε κάνει να σκέφτεσαι, ακονίζεις το μυαλό σου, γίνεσαι πιο ευφυής, και ξεδιπλώνεις τον χαρακτήρα σου. Ο τρόπος που παίζεις αντικατοπτρίζει το λιγότερο, την ψυχική κατάσταση που είσαι εκείνη την στιγμή αλλά και γενικότερα τον τρόπο που λειτουργείς. Άλλος θυσιάζει, άλλος προφυλάσσει αυτά που έχει, άλλος είναι επιθετικός, άλλος παίζει συντηρητικά, άλλος παίζει με συγκεκριμένα πιόνια περισσότερο και ο καθένας τα ιεραρχεί διαφορετικά και συνδυάζει όπως νομίζει όλα τα προηγούμενα. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που δεν παίζουμε πολύ τελευταία. Στον ελέυθερο χρόνο, θες να κάνεις κάτι που δεν έχει σκέψη και δεν σε κουράζει σε κανένα επίπεδο.

Σήμερα για παράδειγμα ο Δημήτρης έπαιζε πολύ με τους στρατιώτες (εξού και η ερώτηση μου "Είσαι πιονάκιας;") ενώ εγώ λύσσαξα με την βασίλισσα να την πηγαίνω πέρα δώθε και να θυσιάζω χωρίς δισταγμό κάποιο πιόνι για την επίτευξη ενός μεγαλύτερου σκοπού. Τελικά οι δύο μου πύργοι και το αλογάκι έδωσαν την λύση. Τέλος παιχνιδιού...

Περι αυτοκινήτων και άλλων δεινών

Εξαφανισμένος τόσο καιρό, περιμένω άλλοτε υπομονετικά και άλλοτε όχι, να παραλάβω το αυτοκίνητο μου (ναι ναι αυτό που μας απασχόλησε στην αρχή αυτού του blog). Με λίγα λόγια η Dyna Motors έχει καθυστερήσει στην παράδοση και μου έχει σπάσει τα νεύρα. Η παράδοση θα γινόταν το αργότερο μέχρι τις 6 Νοεμβρίου. Από τότε ξεκίνησε η γνωστή ιστορία, και αύριο και από Δευτέρα..και αύριο Σήμερα ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα το έπαιρνα. Αλλά στη 1 το μεσημέρι σκάει τηλέφωνο ο κ. Τάδε με ενημερώνει ότι δεν μπόρεσαν να βγάλουν τις πινακίδες. Και άντε νεύρα και άντε περίμενε αύριο μπας και το πάρεις.

Τουλάχιστον μέσα σε αυτό τον χαμό βρήκα επιτέλους πάρκινγκ, οπότε το "τερατάκι" απέκτησε το σπίτι του. Επίσης από την απελπισία πήγαμε και το είδαμε από κοντά σήμερα το απόγευμα. Έστεκε μόνο του και στεναχωρημένο, περιμένοντας τον ιδιοκτήτη του... Κατά τα άλλα σκατά. Ευτυχώς που είναι το αυτοκίνητο να περιμένουμε και κάποιες καλές παρέες που μας κάνουν να ξεχνιόμαστε.

Απόρησα με τους ανθρώπους, μετά το ξανασκέφτηκα, μετά εκνευρίστηκα, μετά στεναχωρήθηκα, μετά πείσμωσα, μετά απογοητεύτηκα. Όλοι έχουμε την τάση να ρίχνουμε την αιτία των πραγμάτων στο κενό, στο αόρατο, στη μοίρα. Ο χαμός του πατέρα μου μεταξύ των χιλιάδων πραγμάτων που μου άφησε, με έμαθε και να κάνω αυτό που θέλω να κάνω σήμερα. Αύριο μπορεί να μην υπάρχω. Θα βάλω λοιπόν όλες μου τις δυνάμεις στο να κάνω κάτι και να το κάνω ΤΩΡΑ! Όχι στο να πείσω τον εαυτό μου να μην το κάνω και μέσα μου να περηφανεύομαι ότι πήρα την πιο σημαντική και δύσκολη απόφαση στον κόσμο (Τα πράγματα δουλεύουν πολύ πιο απλά). Χαλαρά να το αφήσω στην άμοιρη μοίρα και μετά τι; Τι έγινε; μου βγήκε; αν δεν μου βγήκε δεν φταίει η μοίρα αλλά εγώ που το άφησα σε αυτή. Ασυναρτησίες; μπορεί...

Σουπερ μαρκετ, αυτοκίμητο, μπακλαβάς

Περιμένοντας το Δημήτρη να πάρει τηλέφωνο σκέφτομαι:

- Αργεί και δεν με παίρνει και θα πέσω να κοιμηθώ και δεν θα πάω πουθενά.
- Τι να κάνει ο άλλος ο Δημ. ο Κ., να έχει βγει με το νέο του μωρό;
- Ποια μέρα θα πάω να πάρω τα παπουτσάκια που έχω δει;
- Που θα πάω την πρώτη βόλτα με το νέο αυτοκίνητο.
- Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έφαγα χτες
- Δεν μπορώ να θημηθώ ακριβώς την παλιά διαρύθμιση του Olypmico.
- Θα φυλάξω τη μικρή σοκοφρέτα ως κόρην οφθαλμού
- Το Παρίσι είναι όσο ωραίο το θυμάμαι;

Τι πρόβλημα έχετε; Δικό μου είναι ότι θέλω γράφω;

Παρέλαση

Η 28η Οκτωβρίου και η 25η Μαρτίου είναι μέρες που κάποτε έγιναν κάποια ιστορικά γεγονότα και στις μέρες μας γίνονται οι περίφημες παρελάσεις! Αυτό το post δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί με το κατά πόσο είναι ξεπερασμένες οι παρελάσεις, καλές ή κακές.

Από πολύ μικρός (πριν ξεκινήσω να κάνω παρέλαση) θυμάμαι την παρέλαση σαν ένα κοινωνικό γεγονός. Όλη η πόλη ήταν στους δρόμους και στην κεντρική πλατεία για να δει την παρέλαση και να πιει έπειτα τον καφέ της. Έβλεπες πολύ κόσμο, συναντούσες γνωστούς που είχες να δεις καιρό και τέλος πάντων γινόταν κάτι διαφορετικό, σαν όλος ο κόσμος συμμετείχε σε κάτι κοινό. Η πόλη έπαυε να είναι απρόσωπη και έμοιαζε με το κάθε μικρό χωριό ή κωμόπολη στην οποία όλοι έκαναν το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Στα σχολικά χρόνια. αρχικά συμμετείχαμε στην παρέλαση και έπειτα όλη η παρέα με τα χίλια ζόρια, από τον πολύ κόσμο, βρίσκαμε τραπέζι και καθόμασταν για καφέ. Στα πρώτα χρόνια μετά το σχολείο, άνετοι και ωραίοι, χαζεύαμε την παρέλαση, περιμέναμε να περάσει το παλιό μας σχολείο, χαζεύαμε κοριτσάκια (μέσα στο πρόγραμμα και αυτό) και βέβαια μαζευόμασταν για τον καθιερωμένο καφέ! Υπήρχε κάτι αυτονόητο στην όλη διαδικασία. Παρέλαση=βόλτα=καφές. Ήταν κάτι πολύ όμορφο σχεδόν ιερό.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια βλέπω πως είμαι ο μόνος που αισθάνεται με τον ίδιο τρόπο. Ξέρεις πόσα τηλέφωνα έκανα; Ο ένας είχε δουλειά, ο άλλος κοιμότανε, ο άλλος μνημόσυνο, ο άλλος άφαντος. Τελικά μέρα με τη μέρα, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο όλα οδηγούν στο ίδιο. Μεγαλώσαμε και αλλάξαμε, ξεχάσαμε. Ίσως είναι λογικό και είναι περίεργο που εγώ είμαι κολλημένος να θέλω να κάνω πράγματα που έκανα και πριν 5 χρόνια και να αρνούμαι να δεχτώ ότι περάσαν τα χρόνια και αλλάξαμε. Αλλά πιστεύω βαθιά μέσα μου, πως αυτά είναι που μας κάνουν να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Όσα και να πετύχουμε και να προχωρήσουμε στη ζωή μας και όσο είμαστε ακόμη χωρίς υποχρεώσεις (γυναίκες, παιδιά) δεν θα έπρεπε να γυρνάμε την πλάτη σε αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε (και δεν είναι πολλά που θα θυμόμαστε από αυτή την άχρωμη και απρόσωπη πόλη).

Η ώρα είναι 11 παρά 5 και εγώ θα έπρεπε να είμαι στους δρόμους...

Πέφτουν της βροχής οι στάλες

Επιτέλους φαίνεται να φθινοπώριασε! Ακούω τη βροχή να πέφτει έξω και είναι τόσο όμορφα... Τόσα καλά μαζί... Ο τόπος χρειάζεται νερό, η εποχή επιτέλους μπαίνει, η ατμόσφαιρα καθαρίζει και που το βάζεις ότι πλένεται και το αυτοκίνητο που έχει 2 μήνες άπλυτο;

Κοιτώντας έξω και βλέποντας το πάρκο στα φθινοπωρινά του, μου ήρθε στο μυαλό ένα παλιό ρεμπέτικο, από τα αγαπημένα τραγούδια του πατέρα μου..

Σιγανοψιχάλισμα. Σιγανοψιχάλισμα

δάκρυ δάκρυ πέφτουνε της βροχής οι στάλες

Πού να είσαι χάθηκες, να με σκάσεις βάλθηκες

έχω λίγες συμφορές, θα μου φέρεις κι άλλες

με χτυπούν στο πρόσωπο σιγανοψιχάλες

Η βροχή δυνάμωσε, η βροχή δυνάμωσε

για ποιο λόγο άργησες δεν καταλαβαίνω

μήπως ξελογιάστηκες μ' άλλη αγάπη πιάστηκες

έχω σου τ' ομολογώ το μυαλό χαμένο

άρχισα ν' ανησυχώ και σε περιμένω

Ειν' η ώρα εννιάμισι, ειν' η ώρα εννιάμισι

αν και πέφτει η βροχή, περιμένω ακόμα

πού να λησμονήθηκες και δε με λυπήθηκες

η αγωνία μου 'φερε την ψυχή στο στόμα

ειν' η ώρα εννιάμισι μα περιμένω ακόμα

Το βλέμμα...

Κάτι χάζευα στο internet και τράκαρα την Faith Hill. Για να μην το κουράζουμε, η Faith πέρα από πολύ ωραία γυναίκα, πετυχημένη τραγουδίστρια, γυναίκα του Tim McGraw και μητέρα δύο παιδιών έχει κάτι που λίγες γυναίκες έχουν. Το βλέμμα...

Το παρακάτω βίντεο είναι το τραγούδι "Lets Make Love", ντουέτο με τον Tim και ένα από τα πιο ωραία Video Clips που έχω δει, για το συγκεκριμένο πάντα είδος τραγουδιού. Όχι απολαύστε το, απολαύστε την!

Απογοήτευση...

Μήπως μερικές φορές αισθάνεσαι λίγο μαλάκας; Και φταις βέβαια, γιατί δεν σου έχει δώσει κανείς το δικαίωμα να έχεις απαιτήσεις. Είναι δύο μέρη. Το ένα περιμένει. Το άλλο δεν του έχει πει να περιμένει. Το ένα έχει σκεφτεί ότι αξίζει να περιμένει γιατί θα εμφανιστεί. Το άλλο δεν θέλει, δεν νιώθει την ανάγκη ή δεν μπορεί. Το ένα ελπίζει μέχρι την τελευταία στιγμή και πιστεύει πως το άλλο ξέρει ότι το περιμένει. Το άλλο στο τέλος εμφανίζεται τυχαία και προσπερνά. Το ένα μένει με την απορία. Το άλλο συνεχίζει κανονικά, δεν τρέχει τίποτα. Το ένα μένει με την απογοήτευση που του προσέφερε όχι το άλλο αλλά ο ίδιος του ο εαυτός.

Χρόνια Πολλά Ηλία !

Γενέθλια σήμερα και κλείνω τα 28. Τα άσχημα είναι ότι μεγαλώνω, το ευχάριστο είναι ότι έχω ακόμα για τα 30. Πότε έφτασα ως εδώ δεν μπορώ να καταλάβω. Πριν λίγο καιρό ήμουν φοιτητής, εκεί έχω μείνει. Ο λίγος καιρός βέβαια δεν είναι πια τόσο λίγος, έχουν περάσει 9 χρόνια από τότε.

Σήμερα μπορώ να πω ότι δεν είχα διάθεση όπως και τις προηγούμενες μέρες. Και όμως συνέβη κάτι τόσο απλό και ειλικρινές το πρωί στη δουλειά που με έκανε να χαμογελάσω και συγκινήθηκα πραγματικά. Μου την έστησαν κανονικά. Ο Μ. με παίρνει και πάμε για καφέ στην κουζίνα και μετά από λίγα λεπτά εμφανίζονται η Γ. και η Β με το κεράκι και το δωράκι! Τι απλές και υπέροχες στιγμές. Δεν νομίζω να μου το έχουν ξανακάνει σε φάση έκπληξης ή αν το είχαν ξανακάνει πάνε χρόνια και το έχω ξεχάσει. Πραγματικά ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά...

Και για τους περίεργους εκτός από την όμορφη καρτούλα, το δώρο περιλάμβανε μία ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ κούπα (ομολογουμένως η προηγούμενη ήθελε σουτ) και ένα γουρουνάκι για να αποταμιεύω (αυξημένες ανάγκες βλέπετε λόγο αγοράς αυτοκινήτου)!

Ακόμα και ο καφές μοιάζει καλύτερος στην καινούργια κούπα :-)

Jaxtr

Όπως θα δείτε και στο πλαϊνό μέρος του Blog, έχω βάλει ένα νέο αντικείμενο με τίτλο Call me.Όλο αυτό είναι μία έξυπνη ιδέα η οποία δυστυχώς όμως δεν νομίζω να πιάσει. Το Jaxtr σου επιτρέπει να σε πάρει κάποιος τηλέφωνο, στο φυσικό σου τηλέφωνο (κινητό/σταθερό) χωρίς να γνωρίζει τον αριθμό σου. Το Jaxtr κάνει τον ενδιάμεσο και να πως λειτουργεί.

Θες εσύ να με καλέσεις και πατάς το κουμπάκι που λέει Dial by phone. Το Jaxtr σε ρωτάει τον αριθμό του τηλεφώνου σου από το οποίο θες να μιλήσεις και αμέσως μετά το τηλέφωνό σου χτυπάε, το σηκώνεις και τότε καλεί και εμένα. Έτσι βρισκόμαστε να μιλάμε από τα τηλέφωνά μας μέσω Jaxtr. Αυτό το κομμάτι από όσο έχω κατάλάβει είναι δωρεάν. Δυστυχώς όχι απεριόριστα. Έχεις κάποιες μονάδες οι οποίες το μήνα κρατάνε για 5 λεπτά. Προφανώς αν έχεις χρήμα αγοράζεις και άλλες. Το επόμενο βήμα είναι ότι τελικά το Jaxtr σου δίνει έναν αριθμό τηλεφώνου τον οποίο μπορείς να καλέσεις από οποιδήποτε τηέφωνο και θα χτυπήσει το δικό μου τηλέφωνο. Έτσι δεν εξαρτάσαι από το internet και οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να πάρεις τον άλλον. Θεωρητικά ο αριθμός που καλείς είναι πολύ φθηνός σε σχέση με το να έκανες την κλήση κανονικά. Προφανώς το τελευταίο ελέγχεται...

Σε λίγες μέρες βλέπω να το καταργώ αλλά μου φάνηκε ωραία ιδέα να μπορεί να σε παίρνει ο καθένας τηλέφωνο χωρίς να ξέρει το νούμερό σου. Τουλάχιστον αξίζει μια δοκιμή, γι'αυτο και το έβαλα εδώ.

Μια γαρδένια η καρδιά μου

Μεγάλες στιγμές ζήσαμε χτες το βράδυ! Αφού πήγαμε με μια παρέα για ένα κυριλέ ποτό από αυτά που συνηθίζουμε σε ένα ήσυχο μπαράκι, κάποιος πετάει ότι πρέπει να πάμε και καμία πίστα, κανένα μπουζούκι που λέμε πιο λαϊκά. Και τότε, εγώ ο φωστήρας πετάω την κορυφαία ιδέα. Αν είναι να πάμε κάπου, πάμε Τερλέγκα να το ευχαριστηθούμε. Τι ήταν να το πω, άλλο που δεν ήθελαν οι περισσότεροι και έτσι ξεκινήσαμε για το νυχτερινό κέντρο γοργόνες στον Πειραιά Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο μου έχει λείψει αυτή η μικρή τρέλα, το να ξεφύγεις από τα συνηθισμένα, να πεις τελείως εκτός προγράμματος πάμε εκεί και σε λίγη ώρα να είσαι.

Ένα όνειρο ζωής θα γινόταν πραγματικότητα. Πόσα χρόνια τώρα θέλω να ακούσω και να δω τον θεό Τερλέγκα ζωντανά. Είχε έρθει η στιγμή. Η άλλη μεγάλη έκπληξη ήταν ότι μαζί στο κέντρο τραγούδαγε η κορυφαία Έφη Σαρρή! Το μαγαζί μικρούλι, και με λίγο κόσμο. Κόσμο βέβαια εκλεκτό. Χετούλες, αφάνες, ξανθές ξεπλυμένες κυρίες, πενηντάρηδες λαχαναγοράς με ξανθές δίμετρες υπάρξεις Ότι έπρεπε για να δένει με το γενικότερο περιβάλλον. Εκεί που πήγαμε για ένα ποτό στο μπαρ, βρεθήκαμε σε τραπέζι με μπουκάλι (μέχρι εκεί.. λουλούδια δεν πήραμε!).

Μετά τις εισαγωγές, εμφανίστηκε το πρώτο μεγάλο όνομα του μαγαζιού, η Εφούλα η Σαρρή. Χρόνια στο κουρμπέτι, ήταν πολύ δυνατή μην το γελάτε καθόλου! Την ευχαριστηθήκαμε όλοι! Στα κρεβάτια τα ξένα, τι είχαμε τι χάσαμε, και μου έρχεται ζαλάδα να ξέρω πως γυρίζεις γυμνός μες την Ελλάδα και πολλά άλλα.

Μετά όμως ήταν η σειρά για τον ένα και μοναδικό τον δικό μας άνθρωπο. Βασίλης Τερλέγκας. Ξεκινάει με τρελή εισαγωγή και μπαίνει ο καλλιτέχνης τραγουδώντας "Μια γαρδένια η καρδιά μου, μα δεν άντεξε....". Τρελός ενθουσιασμός. Ο κόσμος έξαλλος! Τραγούδια, λουλουδικό στην πίστα, λίγο νευρικό γέλιο (από την συγκίνησή μου θα ήταν) και καμπάνα η φωνή του Βασίλη. Ο τύπος δεν παίζεται. Αν και είναι για ειδικό κοινό, γνήσια λαϊκό και πονεμένο, τα τραγούδια που ξέραμε ήταν σαν να τα άκουγες από το cd. Παραγγελιά, Στροφές, Θεός δεν είμαι, Φωτογραφία, Όρθια μένουν τα κλαδιά.. τι να πρωτοθυμηθείς από το τεράστιο ρεπερτόριό του. Τελικά μόλις ο καλλιτέχνης ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος του προγράμματος του, φύγαμε με μία τεράστια ικανοποίηση.

Έζησα μοναδική εμπειρία, τουλάχιστον εμπειρία που δεν τη ζω κάθε μέρα.. εμπειρία που έκανε αυτή την Παρασκευή λίγο ξεχωριστή, την έκανε μία Παρασκευή που θα τη θυμάμαι. Και όπως λέει και ο καλλιτέχνης: "

Εγώ τον ίσιο δρόμο

τον άφησα νωρίς

και τον δικό μου νόμο

αν ψάξεις θα τον βρεις.

Χορεύω πια για μένα
παραγγελιάς χορό

και με σπασμένα φρένα

κοντράρω τον καιρό.

Τον ίσιο δρόμο

τον περπάτησα εγώ από την άλλη,

έτσι βαδίζουν
οι τρελοί, οι δυνατοί και οι μεγάλοι..."

Άσχημη Μέρα

Είναι μέρες που είναι πολύ δύσκολες και κάνεις υπομονή να περάσουν με την ελπίδα ότι η επόμενη θα είναι καλύτερη. Γνωρίζεις πως αυτά που σε ταλαιπωρούν είναι μηδαμινά μπροστά στα προβλήματα που έχουν πολλοί εκεί έξω με την μόνη διαφορά ότι αυτά είναι δικά σου. Συνήθως μια μέρα όλο το φως που περιμένεις να γεμίσει τη ζωή σου ξεπετάγεται με μιας και σε τυφλώνει και τα αλλάζει όλα, σαν να πιεζόταν χρόνια να βγει, σαν να μαζεύοταν με τον χρόνο και να περίμενε την κατάλληλη στιγμή να σκάσει.

Όχι σήμερα η μέρα μου δεν ήταν μία άσχημη μέρα.

Σήμερα η μέρα μου ήταν από αυτές που μαζεύουν φως.... Υπομονή και κάποια στιγμή θα ξεχυθεί.

I'm so lonesome I could cry

Hear that lonesome whippoorwill
He sounds too blue to fly.
The midnight train is whining low
I'm so lonesome I could cry.

I've never seen a night so long,
When time goes crawling by.
The moon just went behind a cloud,
To hide its face and cry.

Did you ever see a Robin weep,
When leaves begin to die?
That means he's lost his will to live.
I'm so lonesome I could cry.

The silence of a falling star,
Lights up a purple sky.
And as I wonder where you are,
I'm so lonesome I could cry.
I'm so lonesome I could cry.

Εκλογές 2007

Μία μέρα μετά τις εκλογές και δεν μπορώ να μην σχολιάσω αρκετά πράγματα. Ίσως είναι ακόμα νωρίς και δεν θα είμαι σωστός και αντικειμενικός αλλά έχω μια εσωτερική ανάγκη να εξωτερικεύσω τις σκέψεις μου (γι' αυτό μάλλον έχω και αυτό εδώ το blog). Ακολουθούν σκόρπιες και μη σκέψεις.Πολύ μεγάλη ήττα για το ΠΑΣΟΚ, σχεδόν έκπληξη. Δεν ξέρω τι δημοσκοπήσεις είχαν δει και γνώριζαν τα στελέχη αλλά δεν πιστεύω ότι και αυτοί περίμεναν τέτοια ήττα και το σημαντικότερο τέτοια απώλεια δύναμης. Προσωπικά πίστευα ότι θα ήταν ντέρμπι και όπως όπως και πολλοί άλλοι διαψεύστηκα πανηγυρικά.

Έφυγαν λοιπόν ψηφοφόροι και τροφοδότησαν τα υπόλοιπα κόμματα. Και τι κατάφεραν; Ανέβηκε η δύναμη του ΚΚΕ και η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Μπράβο και μετά; Άντε μπήκε και το ΛΑΟΣ στη βουλή κυρίως από ψηφοφόρους στη ΝΔ. Τα μικρά κόμματα μας έπρηξαν πριν τις εκλογές ότι δεν είναι χαμένη ψήφος προς τα μικρά κόμματα και να σπάσουμε το δικομματισμό. Ε λοιπόν συγχωρέστε με αλλά νομίζω πως είναι χαμένη ψήφος για δύο λόγους. Ο πρώτος και ίσως πιο αδύναμος είναι ότι με αυτόν τον τρόπο τελικά βοήθησαν να βγει η ΝΔ. Δεύτερος είναι ότι στην ελληνική πραγματικότητα δεν έχουν λόγο ύπαρξης πολλά κόμματα στη βουλή. Και εξηγούμαι:

Βοήθησαν να νικήσει η ΝΔ. Θα μου πει κάποιος και τι έγινε, το ίδιο είναι. Σωστό και αυτό απλά εξοργίζομαι να ξέρω ότι βγήκε ένα κόμμα χωρίς πρόγραμμα (ούτε για τους τύπους να βγάλει μια φυλλάδα), ένα κόμμα που οι επιδόσεις του σε ΟΛΑ τα θέματα ήταν από 0 έως καταστροφικά και όλο αυτό το σιγοντάρισαν κάποιοι απογοητευμένοι που προβλέπω ότι θα απογοητευτούν περισσότερο. Δεν μπορώ να θυμηθώ και προφανώς ούτε και οι ίδιοι κάτι που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια για τη χώρα. Δεν είδα ένα διαφημιστικό να λέει φτιάξαμε αυτό κάναμε το άλλο. Το μόνο που μπορώ να πω είναι η συμφωνία για τον αγωγό. ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Κάτι γενικότητες, ρίξαμε την ανεργία και φτιάξαμε την παιδεία και τα πτυχία μας έχουν αξία. ΝΤΙΝΓΚ!!!! Γιατί ρε αδερφέ το πτυχίο σου έχει περισσότερη αξία τώρα; Μα γιατί όλοι το λένε... Ο Μπάμπης ο Σουγιάς κ.τ.λ. Το πιο τραγικό για μένα όμως είναι η θέση της χώρας και η διαπραγματευτική της δύναμη. Δεν περιμένω προσωπικά από κανέναν να μου δώσει λεφτά ή να κάνει κάτι για μένα, δεν είμαι τόσο μίζερος. Αλλά τι χώρα μου θέλω να την βλέπω ψηλά και ο μόνος τρόπος να το πετύχουμε αυτό είναι μέσω της εξωτερικής πολιτικής. Ούτε με τσαμπουκάδες, ούτε με εθνικιστικές κορώνες ούτε με πολέμουςμπορούμε να το πετύχουμε αυτό. Μόνο με εξωτερική πολιτική. Η ΝΔ το μόνο που έκανε είναι να γυρίσει τη χώρα πίσω στην προ Σημίτη εποχή, στην εποχή που η Ελλάδα ήταν Ελλαδίτσα. Δεν έχω αποδείξεις γι' αυτό. Το νιώθω όμως καθημερινά...

Σας ενόχλησε το δεύτερο επιχείρημα; ότι δεν έχει νόημα να υπάρχουν πολλά κόμματα στη βουλή με τις παρούσες συνθήκες; Ίσως να είναι βαρύ αλλά πείτε μου, τι να τα κάνω 2,3,7,15 κόμματα στη βουλή μικρά αδύναμα και ΧΩΡΙΣ διάθεση συνεργασίας. Αυτό είναι το μεγάλο μου πρόβλημα. Κανένα από τα μικρά κόμματα δεν θέλει να συνεργαστεί. Θα του χαλάσει η μόστρα. Τι να το κάνω να έχει 10-15 βουλευτές και να πηγαίνουν κόντρα σε ότι και αν γίνεται εκεί μέσα. Είναι τραγικό, παράλογο και υποκριτικό. Και μη μου πείτε ότι τα κόμματα τα χωρίζουν τόσο μεγάλες ιδεολογικές διαφορές σε όλα τα ζητήματα γιατί θα βάλω τα γέλια. Ειλικρινά μιλάω πως το ιδανικό θα ήταν να είχαμε πολλά κόμματα τα οποία ανά 2 ή 3 θα συνεργάζονταν και θα έφτιαχναν κυβέρνηση. Το ιδανικό για μένα σε αυτές τις εκλογές δεν θα ήταν μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ , αλλά μία προοδευτική συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα θα ήταν υπέροχο. Το πιστεύω πραγματικά. Αν όμως δεν μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες προτιμώ να έχω ένα δυνατό κόμμα, μία δυνατή και ισχυρή κυβέρνηση. Όχι μια κυβέρνηση που θα φοβάται και θα αμφιταλαντεύεται

Κάτι άλλο που με ενοχλεί είναι το ότι οι περισσότεροι δεν ψηφίζουν συνειδητά. Ειδικά τρελαίνομαι με εκείνους και ξέρω πολλούς που ρίχνουν ένα ψήφο στο ΚΚΕ ή στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι must είναι trendy ρε αδερφέ, όσοι δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν ή το παίζουν απογοητευμένοι από την πολιτική ζωή τον ρίχνουν εκεί. Αντιδρούμε για να αντιδρούμε. Γροθιά στο δικομματισμό με αποτέλεσμα τι; Με ποια εναλλακτική πρόταση; Προφανώς δεν αναφέρομαι στους ιδεολόγος Κομμουνιστές ή τους αριστερούς με άποψη που ολόκληρος ο τρόπος ζωής τους συνάδει με την ιδεολογία τους. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που είδαν τον Τσίπρα στην τηλεόραση και που θεώρησαν μετά τις μαθητικές κινητοποιήσεις ότι Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα των νέων, σε εκείνους που μετά τα αντιπολεμικά έγιναν ΚΚΕ. Η πιο συνειδητή ψήφος σε αυτές τις εκλογές έπεσε στο ΛΑΟΣ. Θεωρώ πολύ πιο χρήσιμη και πιο ειλικρινή την είσοδο του ΛΑΟΣ στην βουλή. Το ΛΑΟΣ έχει πέντε απλές ακροδεξιές απόψεις. Αν συμφωνείς το ψηφίζεις. Τουλάχιστον θα ακούσουμε και κάτι διαφορετικό στη βουλή. Τώρα γιατί έφτασε ο κόσμος να ψηφίζει ΛΑΟΣ αυτό είναι ένα άλλο θέμα το οποίο πρέπει να το ψάξουν τα υπόλοιπα κόμματα και οι πολιτικοί αναλυτές.

Αναφέρθηκα σε όλους τους άλλους πλην του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Πέραν του ότι πρέπει να φύγω να πάω να τρέξιμο και εκτόνωση, θα ήθελα να δω τις εξελίξεις με τον πρόεδρο και μετά να γράψω. Ίσως συμπληρώσω κάτι αργότερα...Ουφ...

Enamou La La

Enamou La La σημαίνει γέλιο, σημαίνει χαρά, σημαίνει ξενοιασιά. Enamou La La σημαίνει η αρχή, το καλύτερο κομμάτι, μόνο ευχάριστα συναισθήματα,σημαίνει αυτό που πάντα θα παραμείνει μοναδικό με φρέσκια διάθεση. Σημαίνει καλοκαίρι , σημαίνει παραλία, και μοναδικές νύχτες.

Ίσως τελικά είναι αυτό που υπάρχει πάντα στην αρχή αλλά κάπου στο δρόμο μαζεύει πολλά περιττά, βαραίνει και χάνεται...

Καλλιθέα...A Place to Be...

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο έγκυρο site http://frikipaideia.wikia.com/.

Ένας σπουδαίος δήμος στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Είναι ο δήμος με το μεγαλύτερο δείκτη κατοικισιμότητας. Σε σχετική δημοσκόπηση σε κατοίκους άλλων δήμων η υπεροχή της Καλλιθέας ήταν συντριπτική. Στην ερώτηση "Σε ποιο δήμο θα θέλατε να ζείτε αν δεν ζούσατε σε αυτόν που ζείτε τώρα" το 80% των ερωτηθέντων απάντησε "Καλλιθέα",το 5% "Κηφησιά", το 5% "Γλυφάδα", το 5% "Πολιτεία",το 3% "Καστέλλα" και το 2% "Εδώ που μένω τώρα".

Η Καλλιθέα δεν θεωρείται βεβαίως τυχαία ο καλύτερος δήμος. Είναι αυτό που λένε οι αμερικάνοι "The place to born, to live, to die"."Α place to be" θα λέγαμε εμείς. Έχει τα πάντα και ξεκινάμε να απαριθμούμε: Έχει θάλασσα (Αργοσαρωνικός), έχει ποτάμι (Ιλισσός), έχει λόφους (λόφος Σικελίας), έχει λεωφόρους με φοίνικες (Συγγρού, Θησέως), έχει την καλύτερη αγορά της Ελλάδας και την δεύτερη καλύτερη του κόσμου (Το Μιλάνο την περνάει για λίγο), έχει δύο πανεπιστήμια (Πάντειο,Χαροκόπειο), έχει άπειρες καφετέριες, έχει ηλεκτρικό σταθμό, έχει πολλά λεωφορεία, είναι στο μέσον Αθήνας και Πειραιά (Δύο μικρά προάστια της Καλλιθέας, για όσους δεν τα ξέρουν. Στο ένα έχει φτιάξει το λιμάνι της για να αποφύγει τη μόλυνση, ενώ στο άλλο έχει μεταφέρει τα αξιοθέατά της για να γλυτώσει τους λετσοτουρίστες). Αυτά είναι τα απολύτως απαραίτητα που πρέπει κάποιος να ξέρει για την Καλλιθέα. Μια απλή επίσκεψη στην φιλόξενη Καλλιθέα θα πείσει και τον πιο δύσπιστο επισκέπτη για την ακρίβεια και την αλήθεια των παραπάνω.

Σας περιμένουμε όλους!

O Ty Πετάει...

Χτές βράδυ είχα πάει στο 5ο Country Music Festival στο θέατρο βράχων για να ακούσω τον Ty Herndon, έναν καλό τραγουστή ο οποίος μπορεί να μην είναι ο Νο 1 αυτή την στιγμή αλλά έχει πολλές επιτυχίες και αρκετά όμορφα τραγούδια. Το κυριότερο για μένα είναι ότι είναι ο πρώτος "διάσημος" μοντέρνος country καλλιτέχνης τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα που έρχεται στην Ελλάδα και που φυσικά έχω την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά.

Κατά τις 9:15 βγήκαν να ανοίξουν το πρόγραμμα οι Dustball ένα καλό group που έπαιζε κυρίως παλιότερα country και rock n' roll κομμάτια ενώ λίγο πριν τον Ty Herndon ανέβηκε στη σκηνή ένας "ακουστικό" τρίο με τρεις κιθάρες το οποίο προσωπικά με κούρασε και από ότι είδα ξενέρωσε και τους γύρω. Όλα αυτά κράτησαν λίγο λιγότερο από 2 ώρες. Μας έβγαλαν την ψυχή στα προκαταρκτικά!! Τελικά όμως η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω.

Η 7 μελής μπάντα του Ty Herndon πήρε θέση και πριν ανέβει ο Ty στη σκηνή ξεκίνησε το πρόγραμμα με κάποια τραγούδια από τους Thomson Square οι οποίοι κάνουν backing vocals στον Ty Herndon. Και ύστερα ήταν η ώρα του Ty! Πραγματικά δεν περίμενα να δω και να ακούσω κάτι τέτοιο! Εκπληκτική σκηνική παρουσία, φανταστική κρυστάλινη φωνή και εξαιρετικά καθαρός και γεμάτος ήχος. Μπορώ να πω ότι το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν τέλειο και σε πολλά τραγούδια καλύτερο απο την εκτέλεση του Cd. Το πως χόρευε και κινιόταν στη σκηνή, πριν το δω, το φανταζόμουν δύσκολο για το είδος των τραγουδιών που έλεγε. Το ότι κάποιος μπορεί να τραγουδίσει τόσο καλά ζωντανά, πάλι το θεωρούσα δύσκολο και εντυπωσιάστικα! Χτες ο Ty Herndon απέκτησε έναν νέο Fun!

Δυστυχώς το νέο του Cd δεν υπάρχει στα ελληνικά "ενημερωμένα" δισκοπωλεία και περιέργως δεν το βρίσκω να το κατεβάσω κιόλας. Πάμε για παραγγελεία όπως όλα δείχνουν. Άντε, μακάρι να έρθουν και άλλοι τέτοιοι καλλιτέχνες, να τραγουδίσουν για το μικρό κοινό τους στην Ελλάδα... Tim Mcgraw, Brad Paisley, Big & Rich, Dierks Bentley σας περιμένω...

Anywhere On Earth You Are

In my dreams your arms will find me
They will hold me through the night
And release me to my journey
As another day grows live

I've got so many miles to go
And promises to keep
Right now all I wanna do
Is being anywhere on earth you are

Τελείως διαφορετικό μουσικό στυλ από το τελευταίο album "Like Red On A Rose" του Alan Jackson...

Δείτε το ομώνυμο τραγούδι του album.

Country Music

Ναι..ναι..καλα λέει ο τίτλος. Country μουσική ακούω και το φωνάζω. Άλλοι παραξενέυονται, άλλοι το βρίσκουν ενδιαφέρον και άλλοι κοροϊδέυουν. Όχι η country δεν είναι αποκλειστικά καουμπόικα, δεν έχει banjo (άλλο είδος - bluegrass , επίσης μου αρέσει πολύ), είναι μουσική και όχι πολιτική. Τι έχει; στίχο, μουσική, μελωδία, φωνές και πάνω από όλα συναίσθημα.

Πάνε κοντά 7 χρόνια που άρχισα να ακούω συστηματικά. Έως τότε, απλά άκουγα και δεν με χάλαγε. Πού αλλού; στην εκπομπή του Ν. Γκαραβέλα, από την εποχή του Galaxy 92.2. Τώρα η κατάσταση έχει προχωρήσει. Μέχρι Cd αυθεντικά αγοράζω από albums που τα έχω ήδη σε mp3!!! Δεν θέλω σχόλια! :) Αυτή τη στιγμή ακούω το τραγούδι που τα ξεκίνησε όλα..

Tim McGraw - Please Remember Me

When all our tears have reached the sea

Part of you will live in me

Way down deep inside my heart

The days keep coming without fail

A new wind is gonna find your sail

That's where your journey starts

You'll find better love

Strong as it ever was

Deep as the river runs

Warm as the morning sun

Please remember me

Just like the waves down by the shore

We're gonna keep on coming back for more

Cause we don't ever wanna stop

Out in this brave new world you seek

Oe'r the valleys and the peaks

And I can see you on the top

Remember me when you're out walkin'

When snow falls high outside your door

Late at night when you're not sleepin'

And moonlight falls across your floor

And I can't hurt you anymore

Καληνύχτα και σε σένα όπου και αν βρίσκεσαι...

όπως θα έλεγε και ο ραδιοφωνικός παραγωγός...

Τα λόγια είναι περιττά...

Ακούω αντίλογο....



Ορίστε.. Παρακαλώ;

Ή κουφάθηκα ή όντως δεν ακούγεται τσιμουδιά.

Μουσικές εκλογές!

Σήμερα έπεσαν στα χέρια μου αυτές οι φωτογραφίες και δεν μπορούσα να μην τις αναδημοσιεύσω και εγώ εδώ. Εκπληκτική δουλειά με βαθύτερα νοήματα!!!

Giorgakis Rockssss!!!

Υ.Γ :

Όπως είδα εκ των υστέρων, οι εκπληκτικές αυτές αφίσες εμφανίστηκαν στις 16 Ιουλίου!!! στο http://salata.wordpress.com . Ίσως να πρέπει να αναιρέσω τα περί βαθύτερων νοημάτων.

Οι άνθρωποι είναι προφήτες!!!!

Το έκλεισα!

Επιτέλους η μεγάλη στιγμή έφτασε! Το σήριαλ είχε αίσιο τέλος (είχε ή έχει και συνέχεια;) και χτες έκλεισα το πολυπόθητο αυτοκίνητο που τόσο σας κούρασα με τα δύο προηγούμενα posts. O ευγενικός πωλητής ήταν εκεί. Μου απάντησε σε όλα τα ερωτήματα με ακρίβεια και υπογράψαμε για το μαύρο Opel Astra GTC Cosmo με τα 180 άλογα και το πανοραμικό παρμπρίζ. Τα δώρα συμπαθητικά. Το OPC Line ένα body kit της OPEL, συναγερμός και αισθητήρας παρκαρίσματος (μην κοροϊδεύετε! δεν έχει καλή ορατότητα πίσω.. είναι πολύ sportif!!).

Το αυτοκίνητο είναι στο δρόμο και γύρω στα τέλη Οκτώβρη θα το έχω στα χέρια μου. Αν το αυτοκίνητο δεν το είχαν ήδη παραγγείλει και έπρεπε να βάλουμε νέα παραγγελία πιθανών να το έβλεπα από το νέο έτος. Αυτά με τα αυτοκίνητα. Να ηρεμήσουμε όλοι για λίγο καιρό, μέχρι βέβαια να το παραλάβω!

To έκλεισα ;

Εμ έλα που δεν μπορώ να απαντήσω ούτε εγώ!!!

Πήγα στην αντιπροσωπεία της OPEL όλο χαρά.

-Πού είναι ο κ. Χ;

-Αύριο θα είναι εδώ.

Αφού μιλήσαμε λίγο για το αυτοκίνητο τον ρώτησα τι θέλει να το κλείσω και αφού μου είπε άλλα πράγματα από τον πρώτο πωλητή του είπα ξανά να μου το κρατήσει (ήταν 2-3 φορά που του έδινα να καταλάβει ότι το ήθελα). Κάτι έγραψε σε ένα χαρτί το οποίο θα έδινε στον κ. Χ. Τελικά τι έγινε; Εγώ να είμαι ήσυχος; Πραγματικά δεν έφυγα με σαφή εικόνα. Έφυγα με μια αίσθηση σαν να ήθελαν να το κρατήσουν το αυτοκίνητο για πάρτυ τους.

Γενικότερα οι συμπεριφορές που έχω έρθει αντιμέτωπος στις αντιπροσωπείες είναι από άσχημες έως αδιάφορες.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΠΟΥΛΑΤΕ ΡΕ!!!!!!

Αγορά Αυτοκινήτου

Μήνες τώρα, ψάχνω, ρωτάω, ονειρεύομαι... Όλοι οι γνωστοί και φίλοι έχουν καταραστεί την ημέρα που εγώ ξεκίνησα να ψάχνω για αυτοκίνητο και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να συζητούν μαζί μου, τις κάθε είδους υπαρξιακές ανησυχίες μου. Μήπως αυτό είναι πολύ αργό, μήπως το άλλο βγάζει περισσότερες ζημιές από το άλλο, μήπως δεν μου πηγαίνει...

Πάνε 5 μήνες που έχω ξεκινήσει την έρευνα και τελικά φαίνεται ( αν με άκουγε κανείς θα με έβριζε!!! Τι φαίνεται; εσύ μας είπες ότι θα πας να το κλείσεις!!) να έχω καταλήξει κάπου.Στην αρχή ένθερμος υποστηρικτής και λάτρης της Alfa Romeo, είχα ερωτευτεί την 147. "Όταν θα έχω λεφτά, αυτό το αυτοκίνητο θα πάρω" έλεγα. Και ήρθε η στιγμή που η αγορά αυτοκινήτου δεν ήταν κάτι μακρινό αλλά κάτι που θα συνέβαινε και μαζί του θα συμπαρέσυρε ένα μεγάλο Χ χρηματικό ποσό. Εκεί είναι που άρχισαν τα προβλήματα. Άλλο να λες θα πάρω αυτό και άλλο να ξέρεις ότι θα το κάνεις. Η γνωστή διαφορά Θεωρίας και Πράξης. Όπως λέει και ο φίλος μου ο Βασίλης :

"Η Διαφορά της Θεωρίας από την Πράξη είναι πολύ μικρή στη Θεωρία και πολύ μεγάλη στην Πράξη"

Έτσι λοιπόν μπήκαν στο παιχνίδι και άλλα μοντέλα και άρχισα να ψάχνω και άλλα πράγματα σε ένα αυτοκίνητο. Όλα αυτά για έναν λόγο. Ο φόβος μήπως μετά την αγορά το μετάνιωνα ή ανακάλυπτα πως με τα χρήματα που διέθετα μπορούσα να κάνω κάποια καλύτερη αγορά. Και αν ακόμα δεν ήταν καλύτερη να ήξερα ακριβώς σε ποια σημεία υστερεί αυτό που θέλω να αγοράσω. Δεν θέλω να έχω εκπλήξεις μετά. Το ίδιο βέβαια για οποιαδήποτε "μεγάλη" αγορά κάνω. Βάσανο για τους γύρω μου! Μόνο ο Άκης με καταλαβαίνει, φαίνεται να έχει την ίδια αρρώστια με εμένα.

Τελικά τον τελευταίο μήνα να μην τα πολυλογώ ( ήδη το έχω κάνει βέβαια!!) έμειναν δύο σοβαροί υποψήφιοι. Η Alfa Romeo 147 που με ακολουθούσε από την αρχή και το Opel Astra GTC. Το ένα πιο φινετσάτο και ίσως πιο όμορφο εξωτερικά το άλλο πιο επιθετικό και νεανικό με απίστευτη δύναμη. Η σύγκριση ίσως δεν είναι δίκαιη. Η 147 1600 κυβικά με 120 άλογα ενώ η έκδοση του GTC που είχα κολήσει 1600 κυβικά turbo με 180 άλογα. Πριν πάω για τα test drive η Alfa είχε προβάδισμα, παρόλη την ηλικία της (έχει πάνω από 6 χρόνια που βγήκε) και τα προβληματάκια που με ανησυχούσαν (τίτλος του πιο ζημιάρικου αυτοκινήτου, μεγάλη κατανάλωση, 3/5 αστέρια στο crash test).
Την απάντηση τελικά αν και δεν το περίμενα, την έδωσε το test drive. To GTC με τρόμαξε ευχάριστα ενώ η Alfa η οποία ήξερα ότι δεν θα ήταν τόσο δυνατή δεν μου έκανε το κλικ με την περίφημη οδηγική της συμπεριφορά, τον ήχο και την σπορ καρδιά. Για την ποιότητα κατασκευής δεν το συζητώ ενώ το εσωτερικό του GTC το βρίσκω πιο όμορφο και μοντέρνο. Τα προβλήματά μου τελείωσαν εκεί. Όχι όμως και των γύρω μου, αφού έπρεπε να αποφασίσω έκδοση, εξοπλισμούς και άλλα τέτοια!

Τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. Είμαι έτοιμος την Δευτέρα να πάω να παραγγείλω το αυτοκίνητο μου. Αν το κάνω, θα σας ενημερώσω για την τελική επιλογή, τον χρόνο παράδοσης και ίσως ασχοληθώ και με τον χαμό και την ασχετοσύνη των αντιπροσωπειών/διανομέων.

Ουφ.. Κουράστηκα..Πραγματικά ;-)

Life is a Highway

Life is a highway και εμείς κινούμαστε πάνω της. Άλλοι πιο γρήγορα, άλλοι πιο αργά, άλλοι επικίνδυνα, άλλοι σταθερά. Κάποιοι δεν τα καταφέρνουν μέχρι το τέλος και κάποιοι σε πετάνε απ'έξω. Κάποιοι σταματούν να σε βοηθήσουν και κάποιοι πάνε πιο αργά μόνο και μόνο για να πάνε μαζί σου....